یادداشت محسن مدنی

        درباره موضوع دیگران خوب نوشتند برای همین تکرار نمی‌کنم.
کتاب خوش‌خوان بود و کیفیت چاپ (به جز عکس ها) و جنس کاغذ  و اندازه کتاب  بسیار خوب بود. اما درباره محتوا‌: 
سطرهایی که نویسنده بدور از باورها و اعتقادات <غلیظ> خود نوشته بود، قابل تأمل و خوب بود. اما نمی‌دانم چرا نویسنده اینقدر علاقه داشت که اعتقادات و رفتارهای مذهبی خود را بطور افراطی به نمایش بگذارد و از آن سخن بگوید! از طرفی انگار یکی از اهداف نویسنده این بود که بگوید: ""آنور آب خبری نیست. خودمون بهترشو داریم! ما خیلی خوبیم!"
اگر علاقمند کتابهایی همچون"سفرنامه‌های برادران امیدوار" و سفرنامه‌های  آقایان منصور ضابطیان و رضا امیرخانی هستید، این کتاب از آن جنس نیست.
فقط در صورتیکه با نویسنده تشابه فکری دارید این کتاب می‌تواند لذت‌بخش یا حداقل قابل تحمل و تأمل باشد.

در آخر: چقدر زیباتر و خواندنی‌تر بود اگر اعضای گروه ایرانی اعزامی که همراه نویسنده بودند، هر کدام از دید خود تجربه‌های سفر ژاپن را می‌نوشتند و در یک کتاب منتشر میشد. به طور قطع دید بهتری از این سفر و کشور به خواننده ارائه میشد.