یادداشت محمدامین اکبری

        به نام او

پیش از این، دوستان کتابخوانم بارها خواندن آثار ادو گاوا رانپو نویسنده ژاپنی را به من پیشنهاد داده بودند و می‌گفتند که آثارش از بهترین آثار ادبیات جنایی است. البته ادو گاوا رانپو نام اصلی‌ این نویسنده نیست. نام اصلی او هیرائی تارو است ولی به خاطر ارادتی که به ادگار آلن‌پوی فقید داشت نام مستعارش چنین برگزید وگرنه نام رانپو بیشتر به نویسنده‌ای هندی می‌آید تا ژاپنی. القصه من پس از مدتها مقاومت بالاخره کتابی از کتاب‌های مرحوم رانپو را تهیه کردم و خواندم با یک مجموعه داستان هم شروع کردم: «اتاق قرمز»

از شش داستان این مجموعه سه داستانش مرا به وجد آورد و باقی به نظرم عادی آمد. آن سه داستان نشان از نبوغی خارق‌العاده داشت. نبوغی که با دیوانه‌بازی‌هایی که منحصر به ژاپنی‌هاست عجین شده بود و داستانی اصیل را خلق کرده بود. منظور از دیوانه‌بازی ژاپنی نمایش عریان خشونت، زشتی و پلشتی و مسائل شهوانی است که خاص بیشتر نویسندگان ژاپنی است تا به حدی که در مواردی مخاطب را منزجر می‌کند. و اما داستان‌های منتخب من: کرم ابریشم، دو زندگی پنهان و دوقلوها. رانپو در داستان‌های دیگر همان شگردهایش را تکرار می‌کند. کلا او برای تعریف داستانهای معمایی و جنایی‌اش ترفندهای مشخصی دارد.
خلاصه خواندنش را توصیه می‌کنم