یادداشت زهرا ساعدی

        همان‌طور که از اسم کتاب پیداست،  به درون‌گراها پرداخته. فصل اول را که شروع کردم فکر کردم چه کتاب مزخرفی. با این شروع می‌شد که درون‌گراها آدم‌های بسیار خوب و مفیدی‌اند که نادیده گرفته شده‌اند و بهشان ظلم شده و جامعه حول محور برون‌گراها می‌چرخد. با کلیت نظر چندان مخالف نبودم اما نوع بیان کردنش خوب نبود. اما در فصل‌های بعد نظرم عوض شد. فصل‌های بعد از ویژگی‌های فیزیولوژیکی و روانی درون‌گراها می‌گوید و از اینکه نسبت به برون‌گراها حساسیت‌های بیشتری دارند و سیستم عصبی‌شان در مواجهه با موقعیت‌های جدید بیشتر درگیر می‌شود. با خواندن این ویژگی‌ها بهتر می‌شود فهمید درون‌گرا هستیم یا نه. اکثرا معاشرتی‌های اطرافمان درون‌گراهایی بوده‌اند که با جامعه هماهنگ شده‌ و نقاب می‌زنند. از جمله خود من. و دیگر اینکه بعد از فهمیدن اینکه تنها آدم جهان نیستیم که یک‌سری حساسیت‌ها و رفتارهای خاص داریم حس بهتری پیدا می‌کنیم.