یادداشت شقایق خانجانی

        اولین چیزی که تو این کتاب خیلی به چشمم اومد شباهت استاد جیانگ با استاد الودین در کتاب نام باد بود، رفتارهای مشابه، اینکه سر امتحانا مسخره بازی در میاورد، اینکه اساتید رو با کاراش اذیت میکرد. اما از یه جایی به بعد مسیر عوض شد، هرچی تو بخش اول جیانگ خیلی بولد نمایش داده شد، در بخش دوم یهو نویسنده تصمیم گرفت کمتر ازش استفاده کنه و من اصلا این اتفاق رو دوست نداشتم.
فضاسازی آکادمی هم مثل نام باد بود.
کلا فضای داستان خوب بود و روندش رو تا یک سوم نهایی دوست داشتم ولی از اون به بعد ریتم داستان به طرز شگفت انگیزی غیر منطقی شد از نظرم. نویسنده حدود چهارصد صفحه نوشته و کلی ادم و تاریخچه معرفی کرده ولی تو صد و سی صفحه بعدی همه رو قلع و قمع میکنه. من با کشتار داخل کتاب مخالف نیستم اما بعضی از این اتفاقا اصلا منطقی نبود.
راجع به کاراکتر اصلی دو به شکم، شخصیتشو با جیانگ دوست داشتم اما وقتی زیرنظر آلتان بود اصلا خوشایند نبود برام.
با اینکه داستان سعی کرده همه چیزو تحت پوشش قرار بده برای من کلی سوال بی جواب پیش اومد که امیدوارم دو جلد بعدی بهشون جواب بده.
در مجموع بعد مدتها از خوندن این کتاب لذت بردم و دوروز تمامش کردم.