آنچه ژرژ پرک در کتابِ «چیزها» در پیِ آشکار نمودنش بود، حالا شدت بیشتری یافته است. غرق شدن در خیالِ لذات آنی بی‌هیچ آینده‌ای، مصرفِ مخدرهای شبکه‌های اجتماعی، خیالِ رسیدن به همه‌چیز در یک شب، بی‌تحملِ درد به آسودگی رسیدن، شاخه‌ها را بی‌وقفه جابه‌جا کردن و در یک کلام فراموشیِ خود و خدا.
