یادداشت مریم مهدی زاده

        اولین کتاب از مجموعه سرگذشت استعمار، کتاب خوبی بود. ماجرای شروع کشف و تصاحب سرزمین های جدید توسط پرتغال و اسپانیا، خون بومی هایی که در این میان ریخته شد، اموالی که به غارت رفت و ظلم هایی که به بومیان شد، رقابت هایی که میان این دو کشور بر سر تصاحب سرزمین های ثروتمند شکل گرفت و ...
بیان داستانی نویسنده هم به نظر می آید تاریخ را هم برای مخاطب اصلی کتاب یعنی ۱۳+ جذاب کرده و هم برای مخاطب بزرگسال قابل استفاده است. هر چند که در بعضی قسمت ها مطالب خیلی شفاف بیان نشده است و نیاز به توضیح بیشتر دارد.

دو نکته به نظرم آمد که شاید در نظر گرفتنش کار را قوی تر می کرد:
۱‌. نقشه: اگر کتاب را فقط به خاطر اینکه داستانی را بخوانید و رد شوید نمی خوانید قطعا نقشه لازمتان می شود به خصوص برای گروه سنی ۱۳+، ولی کتاب نقشه نداشت و اگر آشنایی تان با نقشه جهان خوب است باید همه را در ذهن تصور می کردید و اگر آشنایی تان با نقشه جهان خوب نیست باید برای اینکه بفهمید کلمب و ماژلان و ... از کجا به کجا رفتند،نقشه به دست یا کره جغرافیایی به بغل کتاب را می خواندید. چون نقشه نداشت و مسیر حرکت به صورت تصویری مشخص نبود در بعضی از قسمت ها مثل صفحه ی  ۵۲ بین آنچه در کتاب آمده با آنچه در نقشه ی فعلی جهان به چشم می خورد به نظرم همخوانی وجود نداشت.
۲. حجم متنی کتاب کم است، حدودا شاید به ۱۲۰ صفحه برسد. پس کل کتاب را یکجا بخوانید وگرنه مجبور می شوید هر بار برای ادامه ی مطالعه، سری به قسمت های قبل بزنید. چون تاریخ استعمار به صورت داستان کوتاهی نوشته شده و برای هر دو صفحه ای عنوان مجزا در نظر گرفته اند، در کل، داستان خط سیر منطقی دارد ولی این توقف های کوتاه به خاطر عوض شدن عنوان، انگار سکته ای در خواندن و پیگیری موضوع برای من ایجاد کرد.

بعضی از منابع مورد استفاده نویسنده در انتهای کتاب آمده، توقع پاورقی نداشتم (با اینکه در بسیاری از جاها به نظرم لازم بود و به فهم بیشتر کمک می کرد) چون قطعا حجم کتاب را افزایش می داد و شاید برای گروه سنی مورد نظر این حجم تاریخ خوانی حتی به صورت داستان حوصله سر بر باشد. ولی کاش حداقل در همان انتهای کتاب منابع به صورت تفکیک شده برای هر داستان می آمد تا علاقه مندان به هر بخش بدانند برای مطالعه بیشتر به کدام منابع می توانند رجوع کنند.