یادداشت علیرضا نوریان

        نگاه نویسنده به دنیا تقریبا با نگاه همه انسان‌ها متفاوت است و این ویژگی باعث می‌شود خواندن کتاب بسیار لذت‌بخش باشد.

نظرات یوال نوح حراری، در مورد بی‌نیازی انسان‌های آینده از نیروی کار، پیدایش انسان‌های برتر، تکنولوژی سلب آزادی، بی‌معنی و بی‌ارزش بودن آزادی، استفاده ابزاری از ادیان برای اتحاد انسان‌ها، سکولاریسم و اخلاق بدون دین، دیکتاتوری اکثریت، وجود نداشتن حقوق بشر، مسئول بودن ادیان در مقابل اشتباهات دین‌داران، تعطیلی حمل و نقل عمومی در روز شنبه، رنج بردن و رنج دادن به دیگران، بی‌معنی بودن زندگی، خیالی بودن نفس و خود انسان، وجود نداشتن عشق راستین، بیهوده بودن تلاش برای بهتر کردن دنیا، خودفریبی انسان‌ها با نمایش زندگی خوش و ... واقعا خواندنی است.

البته مواجهه نویسنده با خدا، مغرضانه و غیر منطقی به نظر می‌رسد. می‌توانم بپذیرم که نویسنده خلقت شگفت‌آور دنیا را ببیند و بگوید که همه این عالم ممکن است اتفاقی باشد و وجود خداوند را اثبات نمی‌کند. اما مشکل اینجاست که نویسنده به وجود نداشتن خدا ایمان دارد. بدون استدال.

بیشتر سطرهای این کتاب را هم مثل کتاب قبلی نویسنده، رنگی کرده‌ام.