یادداشت علی جاوید

         کتاب خوراک این است که یک فیلم POV آن هم از زاویه چشم‌های کاراکتر اصلی از روی آن بسازی. 
یک داستان خطی از  شبانه روز جوانی که زندگی فشل و بهم ریخته‌ای دارد اما معضل اصلی او در این روز خوابیدن است. او فقط می‌خواهد بخوابد اما کشمکش‌های داستان به او این اجازه را نمی‌دهد.

زبان خوب، استفاده از ظرفیت‌های راوی، شخصیت‌پردازی درست و انتخاب برهه‌ای که این ظرفیت‌ها را آشکار می‌کند، نقاط قوت داستان‌پردازی  فرهاد بردبار هستند و از این جهت شما را کاملا با داستان همراه می‌کند.

کتاب را به پیشنهاد مرتضی برزگر به جهت آنالیز خواندم و حقیقتا برایم شیرین بود.