یادداشت مجتبی بنی‌اسدی

        داستان‌های این مجموعه، به روایت‌هایی شبیه است که از زندگی شخصی نویسنده الهام گرفته شده. جایی به این نتیجه رسیدم که اصلا شاید داستان هم نباشد؛ کلا روایت‌هایی از زندگی خودش است. و هر چه بیشتر جلو می‌رفتم، این برداشت من از نوشته‌ها بیشتر می‌شد.
این اولین اثری بود که از فقیری خواندم. شیرازی بودنش را در این اثر می‌شد حس کرد. شاید دهکده پرملال را یک‌وقتی خواندم. چون به گفته دیگران و خودش، بهترین اثرش است.