یادداشت آرزو حسام

        اول از همه بگم که این امتیازدهی خیلی شخصیه. شاید کسی‌که به دنیای عکاسی و عکس‌ها علاقه داشته باشه این روایت‌ها رو جذاب و حتی مفید ببینه. برای من این موضوع به‌خودی‌خود خیلی جذاب نیست اما بنا به شناختی که از خودم دارم اگه شیوه‌ی روایت نویسنده جالب باشه می‌تونه تو هرزمینه‌ای توجهم رو جلب کنه، که البته درمورد این کتاب این اتفاق نیفتاد. پیمان هوشمندزاده تو حوزه‌‌ی تخصصی خودش تجربه‌های جالبی داره اما واضحا نویسنده نیست، یا اگه هست نویسنده‌ی خوبی نیست. شاید ساختار کتاب عامدانه این‌قدر پراکنده بود اما من انتظار دارم متنی که دارم می‌خونم انسجام و چارچوب کلی داشته باشه. نه تنها مجموعه‌ روایت‌های هر سرفصل نابسامان و شاید بی‌ارتباط با عنوان اصلی بودن، بلکه تو دل هر روایت هم نویسنده مدام از این شاخه به اون شاخه می‌پرید و این من رو عصبانی و بی‌حوصله می‌کرد، طوری‌که فقط می ‌خواستم به صفحه‌‌ی آخر برسم و این پریشانی زودتر تموم شه.