یادداشت Mohammad Taheri

        للباقی
در سفر راهیان که حوصله ام سر رفته بود و می خواستم از برون دادهای بی نظیر فرهنگی اتوبوس رها بشوم!! این کتاب را از دوستان بسیج گرفتم. کتاب زیبایی بود. باز هم بعدِ چند بعدی بودن آقا را برجسته می کرد. خوشم آمد که آقا خودش را صاحب نظر در رمان و داستان می داند و چه قدر مطالعه دارد. از این سبک هم لذت بردم که ایشان در تقریظ هایشان که معمولاً دلی ترین حرف هاست چه قدر زیبا اثر عشق بازی هاشان با خداوند مشخص است. 
( خدایا! آن اعلامیه را در چه شور و حالی نوشتم، تو چه اثری به آن بخشیدی...
یا من یعطی الکثیر بالقلیل...)
تحت تأثیر این حرف شان که در خانواده ما همه با کتاب خوابشان می برد، یک برنامه کتاب خواب هم به برنامه هایم اضافه شد.  
للحق