یادداشت سارا ایمانی

        کتاب «هرس» مثل یه دریچه‌ست به دل آدم‌هایی که وسط جنگ گیر کردن و هنوز زخماشون خوب نشده.
 نسیم مرعشی با زبانی ساده، اما بسیار تصویرگر، خوزستان بعد جنگ رو می‌سازه؛ جوری که شن روی پوست تنت، مزه خاک توی دهنت، حتا صدای گاومیش‌ها وسط روستا رو حس می‌کنی.
اگه دنبال داستانی با فضای جنگی اما دقیق، با درد واقعی آدم‌ها، روایت سمبلیک و تصویرسازی احساسی هستی—که هم غم داشته باشه، هم تحولی عمیق توش باشه—«هرس» دست‌کم به درد فکر کردن می‌خوره.