یادداشت نفیسه سادات موسوی

        احساس می‌کنم دارم به ادبیات ژاپن علاقه‌مند می‌شم! 
پیش از آنکه قهوه سرد شود (۱) رو به قلم توشیکازو کاواگوچی و ترجمه گیتی اشرفیان از نشر آلاچیق خوندم (کاری که قطعا تو جلدهای بعدی کتاب تکرار نمی‌کنم و میرم سراغ نشر و مترجم بهتری) 

کتاب، ریتم متناسبی داره، نه تنده نه کند و همین خوندنش رو مطبوع می‌کنه. با وجودی‌که محور اصلی کتاب امکان سفر تو زمان به شکل خیلی محدوده، اما تاکید بر اینکه بهرحال هیچی توی زمان حال تغییر نمی‌کنه، بنظرم باعث میشه آدم نسبت به کانسپت زمان و جدی‌تر گرفتن تصمیم‌ها و انتخاب‌هاش توی هر موقعیتی حساسیت بیشتری پیدا کنه. حرف‌های قورت‌داده رو راحت‌تر به زبون بیاره و غرورش رو به چیزهای ارزشمندی که می‌تونه تو زندگی داشته باشه ارجح ندونه‌.

کتاب خوش‌خوانی که برای من یه صبح تا عصر تو شرایط واقعا سخت، خوندنش طول کشید و واقعا به قدر خوردن یه فنجون قهوه تلخ، مزه‌مزه کردنش دلچسب بود. 

#پیشنهاد_میشه