یادداشت آرش میراحمدیان

        این‌قدر جذبش شدم که دلم نمی‌خواست تموم بشه. شخصیت‌ها آدمو با خودشون می‌برن. و چه راوی‌ها و چه لحن‌های خوبی داره. مخصوصاً فصل دوم، آشفتگی کونتین خیلی واقعی حس می‌شه. چون تموم شده دوست دارم زودتر دوباره بخونمش ببینم چه چیزهایی رو جاانداختم.
      

0

(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.