یادداشت موهـوم

        جنایت  و مکافات
کم پیش می آید که با کتابی اینقدر خو بگیرم، شاهکار داستایوفسکی از آنجا مشخص می شود که شخصیت  ها واقعی هستند،شعار نمی دهند و می توان با تمامشان همدردی کرد از راسکولینکف گرفته تا  پیرمرد دائم  الخمری که در میخانه می بیند.
انتظارش را نداشتم فکر می کردم که کتاب درباره ی مردی است که مرتکب جنایتی می شود و باید تقاص پس بدهد،اما این شاید تنها بخشی از ظاهر ماجرا باشد،شگفت انگیز است که داستایوفسکی حتی در  قرن ۱۹ نیز از کلیشه به دور بوده .
می توانم  ساعت ها برایتان از این کتاب و فلسفه اش بگویم، اما اینجا جایش نیست .
در نهایت پس از خواندن این کتاب معانی درست و غلط تعابیر دیگری برای شما خواهند داشت و اگر کمی شما را به تامل وا دارد پس این کتاب کار خودش را کرده است.
[موه‍ـوم]