یادداشت salar yekta

        نوشته‌های نویسندگان بزرگ طوریه که نمیشه ازش ایراد گرفت یا نقدش کرد(اونم با دانشی چنین اندک)،تنها مسئله‌ای که پیش میاد بحث سلیقه‌ست و اینکه از موضوع داستان خوشت بیاد یا نه.شخصا از داستان‌هایی که به این شکل عاشقانه باشن خوشم نمیاد،ولی جناب داستایوسکی انقدر قشنگ متن و با احساسات شاعرانه تزیین کرده که نمیشد ازش بدم بیاد.حداقل نسبت به «بانوی میزبان» جذاب تر بود برام.علی‌الخصوص قسمتی که تو شب اول نقش اول از رویاپردازی‌هاش میگفت.یکی دیگه از نکات جالب دیگه‌ی متن هم شخصیت پردازی فوق‌العاده این دو نفر بود؛تو تمام طول داستان میشد بچه بودن ناستنکا و خیالباف بودن این اقا رو حس کرد.