یادداشت علیرضا فراهانی

        این‌گونه می‌نویسم که این کتاب مختصر در سال‌های قبل از موج اخیر درمان‌های فلسفی سوگ نوشته شده است. این اثر، برخلاف متون سنگین و کلاسیک دانشگاهی، کتابی کوچک است.

جذابیت این کتاب در رد فشارهای اجتماعی برای «بازگشت سریع به حالت عادی» نهفته است و سوگ را به‌ عنوان فرایندی مقدس و چندوجهی معرفی می‌کند که نیازمند زمان، توجه و شفقت با خود است.

مفاهیم تصویری کتاب با طنزی ملایم در سوگ پیش می‌رود و مفاهیم انتزاعی را به روایتی بصری تبدیل می‌کند و برای لحظات بحرانی که تمرکز شناختی کاهش می‌یابد، بسیار مناسب است.

کتاب در قالب 35 جلسه درمانی ساختاربندی شده: از پذیرش درد خام تا بازیافتن شادی و در نهایت، یکپارچه‌سازی فقدان در زندگی نو.
نکته جالب این است که این قالب، یادآور فلسفه‌های کوتاه‌نوشت مانند کتاب تأملات مارکوس اورلیوس در فلسفه رواقی است.