یادداشت تامیلا

        کتاب، کتاب عجیبی بود. از ابتدای کتاب تا فصل 10 رو توی چند روز خوندم ولی تا چند فصل بعد کتاب جذابیتش رو تا حدودی برام از دست داد، اما فصل های پایانی با غافلگیری های پی در پی ش، نگاهمو به کتاب قفل کرد.
داستان، روایت نگاره ایه که برای حفظ زیبایی تحسین بر انگیز«دوریان گری» کشیده میشه، ولی در نهایت روحش رو درونش محبوس می کنه. این کتاب، بیشتر از داستانش، بخاطر جملات فلسفی گونه ش درباره ی زیبایی، بدی و زشتی، خوبی  و... برام جذاب بود. داستان، یک سیر آروم بود که هرازگاهی، بالا و پایین می شد و دوباره به آرامش قبلی ش برمی گشت.
با توجه به پایانش که مورد علاقه م بود و بعضی از جملات و توصیفات درخشانش_که البته بعضی اوقات زیاد و خسته کننده می شد_ به نظرم به یکبار خوندن می ارزه.