یادداشت محسن خیابانی
1402/5/27
4.3
23
شاهکاری خواندنی درباره «رافائل تروخیو»، دیکتاتور جمهوری دومینیکن که 31 سال بر این کشور حکومت کرد تا این که در 1961 ترور شد. داستان هم به خود این دیکتاتور میپردازد و هم سایر افراد مؤثر در حکومت او. اما بخش مورد علاقهی من از کتاب، خط داستانی مربوط به «اورانیا» بود. زنی که در اواخر حکومت «تروخیو» ،دومینیکن رو ترک کرده و بعد از 35 سال به کشورش و نزد پدر مسلولش برمیگردد. پدری که روزگاری در دم و دستگاه «تروخیو»، برو و بیایی داشته است. یکسوم ابتدایی اثر با رفت و برگشت بین شخصیتها و زمانهای مختلف، ممکن است برای برخی از خوانندگان، گیجکننده باشد، در عوض یکسوم پایانی چنان هیجانانگیز و درگیرکننده است که خواننده را تا حد زیادی از خود راضی نگه میدارد. «سور بُز» از آن آثاری نیست که به راحتی بشود به همه توصیه کرد. خشونت برخی بخشهای داستان، بسیار آزاردهنده است و هر کسی این میزان از خشونت را، برنمیتابد.
(0/1000)
نظرات
1402/5/28
کاش من هم میتوانستم برگردم و در چشمهای پدرم نگاه کنم و البته به جای حرف زدن با دو دست خود او را خفه کنم. بگذریم... کاملا با شما موافقم، سور بز یکی از شاهکارهای یکی از سلاطین ادبیات جهانه اما کتابی نیست که بشه به هرکسی معرفی کرد. ممنون بابت یادداشت خوبی که نوشتید
1
0
1402/6/29
از مهیب ترین کتابهایی که خوندم. بعد از پانزده سال که از خوندنش میگذره، هنوز یقه م رو ول نکرده!
1
0
1402/5/28
0