یادداشت Kimia

        این کتاب یک شاهکار است!
یادداشت نوشتن درباره‌ چنین کتابی که اینقدر عجیب خوب است، واقعا برایم سخت می‌شود.

استونر در نهایت سادگی، عمقی حیرت‌انگیز دارد. از آن دست رمان‌هایی که آدم را وادار می‌کند تا مدت‌ها به روابط، شخصیت‌ها و حتی زندگی خودش فکر کند.

کتابی بسیار غمگین است، آن‌قدر که خواندن بخش‌های پایانی کتاب برایم آسان نبود، از فرط اندوهی که در دل روایت نشسته است. اما درست در همین غم است که زیبایی‌اش شکل می‌گیرد. شخصیت‌پردازی، چنان عمیق است که گاهی فراموش می‌کنی با یک داستان طرفی، نه با زندگی واقعی.

لذت خواندنش را واقعاً نمی‌توانم توصیف کنم؛ تجربه‌ای است هم‌زمان آزاردهنده و لذت‌بخش؛ آزار از رنج و تنهایی شخصیت‌ها، و لذت از روایت صادقانه‌ی جان ویلیامز و نثر روان کتاب.

این کتاب را تحسین می‌کنم، و همین‌طور نویسنده‌اش را، که با آرامش و بی‌ادعا، روایتی چنین عمیق و ماندگار خلق کرده است. مطمئنم بارها به استونر بازخواهم گشت.

شاید مهم‌ترین پرسش در پایان کتاب این باشد: آیا استونر یک قهرمان است یا انسانی شکست‌خورده؟ پاسخش آسان نیست. شاید هم قرار نیست آسان باشد. شاید تنها پرسشی که در آخر باقی می‌ماند همان پرسش چالش‌براگیز در پایان کتاب باشد: « چه انتظاری داشتی؟»