یادداشت پواد پایت

        بالاخره تموم شد
کتاب‌های زیادی خوندم که تا اواسطش هم هنوز تصمیم نگرفتم که ازش خوشم آمده یا نه. اما احتمالا این اولین کتابی باشه که حتی الان که تمام کردم هم نظرم رو در موردش نمی‌دانم. 
احتمالا سیاه بودن داستان و سیاه بودن فضاش و سیاهی‌ای که توی تک‌تک خرده‌داستان هاش جریان داشت باعث شده اینجوری حس کنم. شاید هم ادبیات جدی برای من نیست. شاید باید برگردم به همون آگاتاکریستی و توهم حل شدن همه مسائل با هوش و ذکاوت. احتمالا داستان هنوز برام راه فراریه از تاریکی دنیا و سیاه بودن بیش از حدش اذیتم می‌کنه. نمی‌دونم.

از لحاظ فرم هم واقعا کتاب عجیبی بود. صفحات اولش اشتباه ویرایشی زیاد داشت اما ترجمه‌اش در کل واقعا تمیز بود. این فرمی که داستان گذشته قاطی داستان حال گفته می‌شد و عملا بازخورد شنونده داستان گذشته در حال لابلای جملات اومده بود رو هم خیلی حال نکردم. شاید هم برای آخر شب‌ها که کتاب رو میخوندم زیادی گیج ‌کننده بود واگه تو روز میخوندم انقدر گیج نمی‌شدم:)

در نهایت نمره‌ام بین دو و سه هست. دو اگر نظر شخصی من مهم باشه و سه  یا حتی چهار اگر فرم و قدرت کتاب رو در نظر بگیریم. و خب توی ریویوهای اینجا من خیلی مهمترم 😈