یادداشت وایولت

        خب اول از همه بگم که روح شهید و همسرش شاد....
شاید خیلیا صرفا بخاطر حس خوب کتاب و البته واقعی بودنش کلی از کتاب تعریف کرده باشن، بماند که بخاطر تعریف و تقدیر رهبری چقدر معروف تر شد....
اما این کتاب از نظر ساختار و نگارش طوری ضعیفه که داره داد میزنه که کتاب اول نویسنده‌ست 
دیالوگ های کتاب ادبی نوشته شده در حالی که توصیفات راوی اصلا  ارزش ادبی خاصی نداره.....اگر قرار بود این کتاب بدون هیچ ویرایشی خاطرات خانم محمدی رو بنویسه چرا باید خاطره نگار اونو ویرایش میکرد؟
بعدشم کتاب زندگی همسر شهید بود نه خود شهید! پس چرا با شهادت حاج ستار کتاب تمام شد؟ اتفاقا من مایل بودم بدونم بعد از شهادت حاجی چطور قدمخیر خانم میخواد بچه هاشو بزرگ کنه؟ 
شخصیت های مکمل کتاب خصوصا بچه های شهید اصلا نقش خاصی نداشتن که به شدت باعث می‌شد ناراحت بشم چون خانم محمدی بیشتر با بچه هاش زندگی کرده بود تا با حاجی....نصف کتاب درحال توصیف کارهای شهید بود اونم به ساده ترین شکل ممکن...این کتاب زندگی نامه همسر شهیده، نه خود شهید!
بقول پسر شهید(مهدی) پدرش یبار شهید شد و مادرش روزی هزار بار! 
البته اگر نگارش کتاب رو نادیده بگیریم، باید بگم فضای خوبی داشت، حس غم و بغض و تنهایی راوی رو به خوبی منتقل میکرد. واقعا دلنشین بود و من حیفم اومد که همچین ایراداتی داشته باشه. گاهی با خودم میگفتم اگر فقط جنگ چندماه زودتر تمام می‌شد شاید الان حاج ستار و خیلی افراد دیگه زنده بودن، ولی ما انسانیم و نمیدونیم که حکمت این قضیه چیه....پس فقط میتونم بگم روحشون شاد و تشکر بابت فداکاریشون!