یادداشت مسیح ریحانی

        ایشان را وانهید: اینان کورانی هستند که عصاکش کوران دگر شده‌اند! باری، اگر کوری عصاکش کور دگر شود، هر دو به گودال فرو می‌افتند.
- انجیل متی ۵:۱۴

قبل از این‌که نظرم را در رابطه با کتاب به رشته‌ی تحریر درآورم لازم می‌بینم توجه شما را به نکته‌ای جلب کنم که در «سخن مترجم» هم به آن اشاره شده است. گرت هوفمان، نویسنده‌ی کتاب یک نمایش‌نامه‌نویس رادیویی است. «نمایش‌نامه‌نویس رادیویی برای اینکه بتواند جهانی باورپذیر در ذهن شنونده بسازد، ابزاری جز صدا ندارد!»

کتاب در حقیقت ماجرای روز نقاشی <a href="https://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%DB%8C_%D8%B9%D8%B5%D8%A7%DA%A9%D8%B4_%DA%A9%D9%88%D8%B1_%D8%AF%DA%AF%D8%B1">تمثیل کوران</a> را، چهار قرن پس از آن‌که پیتر بروگل نقاش هلندی، آن‌را خلق کرده است، روایت می‌کند.

در طول کتاب ما همراه ۶ فرد نابینا هستیم که قرار است نقاشی، نقاشی آن‌ها را در حین زمین خوردن بکشد.

به‌طور کلی فضای کتاب حزن‌آلود و ملال‌آور است. منتقدان این کتاب را نسخه‌ی دیگری از «در انتظار گودو» خوانده‌اند.

مثل تمام آثار نشر برج این اثر هم از ترجمه و ویراستاری فوق‌العاده‌ای برخوردار است.