یادداشت محمد علی شفیعی

        «مادر می‌گوید وقت ساختن داروهای گیاهی باید در خودمان غرق شویم، در همان شاخ و برگ‌ها و ساقه‌های خشک. باید بتوانیم از دل آن جزئیات به فراتر از خودمان برسیم. به همین خاطر است که من یاد گرفته‌ام وقتِ انجام کاری همه‌ی وجودم را صرفش کنم. فرقی ندارد چای خوردن باشد یا ریختن روغن توی قیف یا شکافتن پوست بدن، همه چیز باید با همان دقت انجام شود»

قبل از خواندن کتاب تعریف زیادی ازش شنیده بودم، سبک داستان نویسی جالب و تعلیق خوبی داشت، رفت و آمدش بین دنیا و زمانهای مختلف هم خوب و دقیق و لذت بخش بود و آدمو گیج نمیکرد ولی خیلی بد تموم شد، خیلی بد...