یادداشت علی محرابی

        وقتی مشغول مطالعه‌ی کتاب میشی،  خودتو تو کوچه پس کوچه‌های نجف می‌بینی. گرمای طاقت‌فرسای نجف رو با تمام وجودت حس می‌کنی ولی دلت می‌خواد که الآن اونجا می‌بودی. دقیقا وسط شارع الرسول رو به گنبدِ طلایی مولا.

وقتی از زندگی سید علی قاضی و بقیه ی عرفا مطلبی می‌خونم، چیزی که برام دلنشينه، دل کندن از تعلقات عالَم دنیا و محو شدن در حضرت حق تعالی ست. از دنیایی که در عین زیبایی مثل باتلاق همه رو تو خودش می‌کشه، به سمت عوالم بالاتر پرواز کردند.
کتاب کهکشان نیستی، گوشه‌ای از راه و رسم پرواز کردن رو یاد میده. پرواز تا خودِ خودِ خدا.