یادداشت زهرا ساعدی

        کتاب مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است که در نهایت در داستان آخر انگار به نحوی یکی‌ می‌شوند. داستان‌ها بیشتر حول محور عشق هستند و البته زن داستان اغلب غایب است یا حضور کم‌رنگی دارد. یکی دو جایی که حضور دارد هم به نظرم اصلا خوب توصیف نشده و انگار نویسنده خودش می‌دانسته دنیای زنانه را بلد نیست. من داستان اول و آخر را دوست نداشتم اما باقی داستان‌ها به نظرم بدی نبود و داستان «سوفیا» را از همه بیشتر دوست داشتم.