یادداشت نرجس درزاده

        سکوت،با بی‌فرم کردن زبان،با جمله‌‌ها و کلماتی که در نهایت فاقد معنا می‌شوند:
کلمه‌ها را به من آموختند،بی آنکه معنا‌هایشان را برایم روشن کنند.
انسانی به دنبال هیچ،و ساخته شده از هیچ،پس کلام او نیز فاقد معنا و تنها رسوبات گلوی اوست که بعد از سال‌ها به بیرون نشت می‌کند:
من شبیه گرد و غبارم،آن‌ها می‌خواهند از گرد و غبار آدمیزاد بسازند.
نام‌ناپذیر می‌تواند هرکسی باشد،ماهود،ورم یا هرکس چون خود ما:
خودم را درون آن شخص خواهم گنجاند.
.
نام‌ناپذیر شاخص‌ترین کتاب از تریولوژی بکت است،و این بار خبری از سفر‌های مالوی و داستان‌های مالون نیست.ماهود،ورم یا هرکس بر روی صندلی‌ای بی‌شکل  نشسته و برای ما حرف می‌زند و حرف می‌زند تا از نفس بیفتد،اما در انتها از کلماتِ او چیزی به خاطر نمی‌ماند و سکوت باقی می‌ماند:

سکوت،کلامی در باب سکوت،در سکوت.
.
و در انتها 
باید دید از انسان مدرن چه باقی مانده؟