یادداشت alef

        کتاب بادام یک داستان خارجی است و مناسب سن نوجوان است. اما برای همه سنین مناسب است. داستان درباره یک بیماری کمتر شناخته شده است که در این بیماری شخص درک خاصی ازاحساساتی مثل ترس و خوشحالی و تاسف را و... را ندارد.
حالا این پسر، چه در دوران کودکی و چه در دوران نوجوانی با چالش هایی رو به رو میشه که گاهی این بیماری به او برای گذراندن این چالش ها کمک می کند و گاهی سبب میشه دیگران به او به دید دیگری نگاه کنند و مورد تمسخر قرار بگیرد.
نمی دونم این بیماری در واقعیت درمان داره یا نه ولی شخصیت داستان کتاب زمانی که بزرگتر میشه ظاهرا تا حدودی علائم بهبود را احساس میکنه.

👈ولی به نظر من حرف اصلی کتاب همین قسمت بریده کتابی بود که در بخوان منتشر کردم که نویسنده از زبان یون جی گفت:

مردم چشمشان را به روی فجایعی که در جای دیگر اتفاق می افتد می بندند، چون می گویند کاری از دستشان بر نمی آید، اما برای اتفاقی که در نزدیکی شان می افتد هم هیچ اقدامی نمی کنند. چون خیلی می ترسند. اکثریت مردم می توانند احساس کنند، اما عمل نمی کنند. آن ها می گویند همدلی می کنند، اما به آسانی هم به فراموشی می سپارند.

😭نویسنده به بهترین حالت به خواننده می گوید که بعضی از ما هم مثل یون جی بدون احساس هستیم فقط توجه نداریم و برای ما عادی شده. حواسمون باشه  این روزها این بیماری را در خودمون نبینیم. برای گرفتن این بیماری فقط کافیه اخبار جهان و جنگ دیگه برای ما عادی بشه. اون وقت می بینیم که قسمت بادامی شکل مغز ما هم کوچیک شده و ما اصلا متوجه نشدیم. 😔😔