یادداشت maedeh

maedeh

maedeh

1404/2/20

        کافه غمبار مکانی برای اجتماع و ارتباط،نمادی از شادی موقت که با فروپاشی روابط،کافه به مکانی غمبار تبدیل میشه.
روایت شخصیت‌هایی با احساسات سرکوب شده،عشق‌های از دست رفته و انزوای انسان‌هایی در شهری نسبتا متروک و دورافتاده که با تنهایی انس گرفتند.
فضای داستان عجیب بود؛در عین سادگی انگار یه چیزایی به صورت پنهانی در جریان بودن که من مدام حس می‌کردم به اندازه کافی به جزییات توجه نکردم، با این حال توصیفات از رویدادها و محیط خیلی غنیه و تشبیهات و استعاره‌ها باعث میشه مفاهیم انتزاعی مثل عشق و نفرت به تصویر کشیده بشن.
شخصیت‌ها غریب ولی قابل لمس بودن،شخصیت‌هایی عجیب و غیرمعمولی که تجربیات نسبتا معمولی داشتن، همگی به نوعی با انزوا و عدم درک متقابل دست و پنجه نرم می‌کردن.
پیرنگ ساده و ساختار غیر خطی داره.
بیشتر از رویدادها به تاثیر روابط بر شخصیت می‌پردازه.
اگه کتاب رو بخونید حس عجیبی داره و اگه نخونید هم چیزی رو از دست ندادین.
      
1

0

(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.