یادداشت مینااا

        در یک عمل جوگیرانه تنها کتابی از سندرسون برام باقی‌مونده بود رو خوندم. 
خیلی خب
می‌دونید چیه به عنوان کسی که «مه‌زاد» و «الانتریس» رو خونده واقعا دوست دارم به جای یه داستان کوتاه، یه رمان طولانی با یه داستان مغز منفجر کن بخونم. من همراهی با شخصیت‌هایی که این مرد می‌نویسه رو دوست دارم. از این که می‌بینم انقدر‌ توی ایده‌پردازی روانیه لذت می‌برم. طبیعیه یه داستان بلند رو ترجیح بدم به ویژه با این ایده‌ی خفن اما در نهایت من نویسنده نیستم. سندرسون نویسنده‌ست. خودش تصمیم می‌گیره چیکار کنه نه من.