برای کربلا نرفته ای مثل من، عالی ترین کتاب بود. پا به پا شون همراه شدم و حس کردم ساعتها کنار ضریح امام حسین علیه السلام زندگی کردم. شرح احساسات مردم، اتفاقات سفر، توصیف ضریح و غیره رو با جون و دل بلعیدم
دوسشت داشتم خیلی زیاد
ولی دو تا نکته:
یکی اینکه من از طاقچه خوندمش که هیچی عکس نداشت. اما مثل اینکه در نسخه ی چاپی در انتهای کتاب عکسهای رنگی خوبی از این سفر قرار داده شده. که خب دلم سوخت. چرا نسخه ی چاپی نداشتش؟
دوم اینکه سبک نوشتن نویسنده زیاد با سلیقه ی من جور نبود. مثلا کلماتی مثل شوخی قمی، شوخی شهرستانی و شوخی آخوندی چند جایی تکرار میشد که اعصاب من رو خورد کرد. این مدل توصیفات رو نمی پسندم. اما سبک نوشتنش هر طوری که هست، به خوندن محتوا می ارزه. واقعا به اندازه ی یک روضه رفتن پر و پیمون حالت رو دگرگون میکنه