یادداشت نرگس زنجانی

        اینکه هر بار نویسنده رفته جای یک شخصیت نشسته برای من جذاب بود مخصوصا جایی که از زبان یک جلاد در ۱۵۰ سال پیش حرف می زد.
با کتاب خوش بودم چون داستان ها را در زندگیم دیدم مثل خندان خندان و ندیدم مثل گوجه فرنگی و گیتار.
داستان ها یک سرخوشی دلچسبی دارند. حتی آن هایی که آخرشان تلخ تمام می شود.
از خواندن داستان های کوتاه و گاهی خیلی کوتاه لذت بردم.
با صدای منصور ضابطیان کتاب را شنیدم : شیرین و با احساس.