یادداشت ماه آسمان 🇵🇸

        🖋️خون بر برف،یک جنایی دوست داشتنی.
🖋️یو نسبو،مردی برای فصل زمستان.
🖋️یک طرح (پیرنگ) ساده و سر راست،ضربآهنگ تند،توصیف های بینظیر.
۱.می‌دانستم کتاب را دوست خواهم داشت،وقتی که درباره اش می‌خواندم،این را می‌دانستم...
۲.مهم‌ترین ویژگی اثر یو نسبو،توصیف های زیبا و تاثیرگذارش بود،توصیف هایی که بدون اضافه گویی،موجز و مختصر منظور را می‌رساند،در عین حال زیبا،آهنگین و شاعرانه هستند.
۳.ویژگی دیگر «خون بر برف» شخصیت های زنده و پویا هستند،شخصیت هایی که به اندازه حرف می‌زنند و به اندازه عمل می‌کنند،در اختیار داستان هستند.شخصیت هایی که قالبی،نوعی و یا حتی قراردادی نیستند،به معنای واقعی فردی هستند از افراد جامعه،حتی دخترک توی سرداب نقشش را به اندازه ایفا می‌کند و یا مرد روسی و یا دانمارکی...
۴.در باب شخصیت باید اضافه کنم،اگر  چه نویسنده اطلاعات کاملی درباره ی ظاهر آنها نمی‌دهد،مثلا تا فصل آخر حتی نمی‌دانیم اولاف مو یا ریش و سبیل دارد یا نه،اما کنش ها،رفتار و گفتار آن ها به قدری خوب و درست است،که می‌شود تصویر سازی کرد.
شاید نسخه ی صوتی در ایجاد تعلیق موفق تر از نسخه ی چاپی باشد،اما پایان فصل ها و حتی فلاش بک ها(معادل فارسی نمیدانم)به خوبی « و بعد چه خواهد شد؟ » را ذهن تداعی می‌کردند.
🚨خطر لو رفتن
۵.پایان بندی داستان شاید برای بعضی قابل پیش بینی باشد،برای من نبود(راستش در یک یادداشت پایانش را خواندم و مدام از خودم پرسیدم چگونه...و همین شد محرکی که دیشب تا دیر وقت بیدار ماندم و تمامش کردم.« یکی از عادت هایم خواندن انتهای کتابی است که روندش را دوست دارم،ترغیبم می‌کند پیش بروم و روی لو رفتن««اسپویل»» حساس نیستم.»)؛فصل بیستم،شگفت زده بودم و حیران، گفتم : چه پایان شور انگیزی؛فصل آخر  را که خواندم اندوه به چهره ام دوید،لب هایم لرزید،آه کوتاهی کشیدم و اگر از قبل نمی‌دانستم چه می‌شود قطعا اشک می‌ریختم...
چه پایان شکوهمندی...
۶.اما راوی،شخصیت اصلی داستان،اولاف یک قاتل است یا حسابرس،ماموریتش را به شکل دیگری انجام می‌دهد و فرد مورد نظر را نمی‌کشد،این می‌شود سرآغاز یک کشمکش،با این وجود اولاف را دوست دارم.معمولا نقش اصلی فیلم ها و کتاب ها را دوست ندارم.بیشتر به نقش های مکمل و فرعی علاقه مند می‌شوم.اما اولاف...دوست داشتنی ترین ‌‌‌‌‌نقش منفی ایست که تا به حال دیده ام.
🖋️می‌دانستم تجربه‌ی شیرین خواهد بود...می‌دانستم.