یادداشت عینکی خوش‌قلب

        ماهی بالای درخت ماجرای. "اَلی" است که خوانش‌پریشی دارد و کسی متوجه مشکلش نشده. اولین بار بعد از خواندن این کتاب با مسأله خوانش‌پریشی آشنا شدم و بعد از آن به بچه‌هایی که مشکلی در خواندن یا نوشتن داشتند طور دیگری نگاه کردم. "شاید آن‌ها فقط با شیوه‌ای متفاوت یاد می‌گیرند"

به نظرم ماهی بالای درخت در بین کتاب‌های شبیه به خودش، مثل "ته کلاس، ردیف آخر، صندلی آخر" یک کتاب فوق‌العاده نیست و فقط یک کتاب خوب است. شاید هم چون من شخصیت برادلی و کارلا در "ته کلاس ردیف آخر صندلی آخر" خیلی دوست داشتم. شخصیت اَلی و معلمش برایم آن‌قدرها جذاب و دوست‌داشتنی به نظر نرسیدند. هر طور که بود آقای معلمِ اَلی آن‌قدر ها هم در خاطرم نماند همان‌طور که الان اسمش را یادم نمی‌آید.( ولی تلاش می‌کنم حداقل کمی هم که شده شبیه او باشم)

جدای از داستان، اسم کتاب و معنای آن (که در طول قصه ذکر می‌شود)، فوق‌العاده است. حتی اگر داستان را به طور کل فراموش کنیم و تنها اسم کتاب را به خاطر بسپاریم، کافی است. شاید آن وقت از ماهی‌های اطرافمان درخواست نکنیم که از درخت بالا بروند.

و در نهایت قطعا خواندن این کتاب، برای بچه‌ها و معلم‌های بچه‌ها دوست‌داشتنی و مفید است.