یادداشت مهسا کرامتی

        ماجرا از زمانی شروع میشه که خانم ویرجینیا وولف درمورد «زن و داستان» در دو کالج نیوهام و گرتن سخنرانی می‌کنه (سال ۱۹۲۸) و تا پایان همون سال هم مقاله‌ای با همین عنوان می‌نویسه و در مجلۀ ادبی معتبر فروم چاپ می‌کنه. بعد از اون، سه‌ماه وقت می‌ذاره و نوشته‌هاش رو تصحیح می‌کنه و کتابی می‌نویسه که عنوانش رو از زن و داستان به «اتاقی از آن خود» تغییر میده؛ البته که مقاله و کتاب از جهاتی با هم تفاوت دارند از جمله شیوه نگارش که به نوبۀ خودش از اهمیت زیادی برخورداره و گفته میشه که هنوز هم در کلاس‌های آیین نگارش و فن بیان سطوح متفاوت دانشگاهی تدریس میشه.
از این که بگذریم، این کتاب به این دلیل حائز اهمیته که به‌عنوان سرآغازی برای یک جریان فکری محسوب میشه که «به‌طور کلی نظریه‌پردازی فمنیسم و به‌طور خاص نقد ادبی فمنیسم» رو شکل میده و بله، نقد فمنیسمی به‌طور رسمی با این کتابه که آغاز میشه.
و اما در مورد خود کتاب: نثر روونی داره. از تاریخ ادبیات میگه، رابطۀ زن و داستان در گذشته و حال، تاثیرش بر آثار تولیدشده و عوامل تاثیرگذار در این زمینه چیزیه که در این کتاب بهش پرداخته شده. در نهایت باید بگم که
علاوه بر یک بررسی‌ تاریخی، دیدگاه‌های جالبی توی این کتاب مطرح شده که ارزش خوندن داره.