یادداشت سَمی

        اولش فکر کردم از اون دست کلاسیک‌های حوصله سر بر هست و شاید فلوبر به اندازه‌ی مادام بوواری اینو جذاب ننوشته ولی درست اواسط کتاب نظرم تغییر کرد و مبهوت پایان بی‌نظرش شدم... باز هم عشق ممنوعه و گره خوردنش با اوضاع اجتماعی و سیاسی و کشوندن زیرکانه‌ی خواننده به دنبال خود...