یادداشت محمدامین اکبری

        به نام او

یکی از بهترین رمانهای آمریکایی بود که خواندم و با خواندنش متوجه نکته ای شدم که برایم جالب بود این که رمانهای آمریکایی که در سالهای 30 و 40 نوشته شده اند که شاهکارهای ادبیات آمریکا و جهان هستند مثل کارهای همینگوی، فاکنر و همین استاین بک خودمان تا چه اندازه تلخ هستند و مهمتر از همه پایان بندیهای غم انگیز این رمانها هست در واقع میتونم بگم که شاهکاری از ادبیات امریکا نخوانده ام که واجد این دو خصوصیت نبوده باشه و خوشه های خشم تلخ ترین کتابی بود که از ادبیات آمریکا خواندم بعضی از جاهای کتاب رنج آور بود، نویسنده با تمام همت و توانش فضای تیره اقتصاد آمریکا در دهه 30 را ترسیم کرده بود. ترجمه خوبی هم داشت