یادداشت مهران داودی

        مقتل الحسین ع نوشته ابو مِخنَف لوط ابن یحیی ازدی از مورخان قرن دوم هجری  و نخستین و از مشهورترین مقاتل مکتوب در باب واقعه کربلا و آنچه منجر به این واقعه شده است می باشد. 
اصل مقتل ابو مخنف در ابتدا توسط برخی از مورخین و علمای بنام از جمله طبری، ابوالفرج اصفهانی و شیخ مفید مورد اعتماد و استناد قرار گرفته و روایتهایی از آن نقل شده است اما به مرور زمان دچار تحریف شده و از آن سندیت اولیه افتاده است. کتاب موجود توسط حجت اله جودکی از کتاب تاریخ طبری استخراج شده و  از متون تاریخی دیگری هم برای تصحیح آن استفاده شده و به فارسی ترجمه و منتشر شده است. دکتر سید محمد مهدی جعفری مقدمه ای بر این کتاب نوشته و با استدلال تحریف مقتل اصلی را متذکر می شود. 
نمیخوام بیشتر  در این مورد بنویسم آنچه مورد نظر من هست اینکه ، آنچه مستند از  مقتل ابو مخنف مانده و مورد تایید علما و فضلای دین هست قاطبا روضه هایی است که یا خواندم و  عاشقان و دلسوختگان حسین فاطمه س  بر وی گریستند و جگر سوختند و یا روضه هایی است که شنیدم  و چشمه ای است از رضوان جاری بر زمین تفت که  آبش روحم را جلا و جانم را شسته و صیقل داده  و جسمم را زنده کرده است. 
خوانش کتاب  فقط خواندن نبود روضه ای بود که گاه حسرت خوردم، گاهی غیظ کردم و دندان بر دندان فشردم و گاه کتاب رو کنار گذاشتم و اختیار را به اشک دادم تا جاری شود و شوری اش را بر شیرینی طبعم غلبه دهد و مرا با خود به بیابانهای بی آب و بیکران ببرد . اما چه حس خوبیست دائم با حسین بودن ، چه حالی خوشی است خود را دائم در سایه حسین دیدن و چه زندگی باید باشد در سرای آخرین ، زیستن جایی که حسین باشد و حسین نفس بکشد.