یادداشت Mohammad Taheri

        للباقی

زمستان نود و هفت پیگیر همایشِ نه چندان ویترینی! مادران مقاومت برای بزرگداشت بانو "آمنه سلامه" مادر شهید عماد بودیم و می خواستیم شماره دوم نشریه جبهه واحد را هم درین همایش رونمایی کنیم؛ به رضا امیرخانی زنگ زدم که یادداشتی ازش بگیرم؛ حدس می زدم تا موضوع را مطرح کنم "من رو سَ نَ نَ ادبی"ای  نثارم کند و دست به سرم؛ همین هم شد! کمی لبخند زدم و تلویحی گفتم عجله نکن حسابی حکمت پشت این قضیه خوابیده ست! یادش انداختم به سخنرانی ش در دانشگاه دمشق که روش حل مسئله در سوریه و دیگر بلاد اسلامی را بازگشت به مادر طرح کرده ست و گفتم این همایش و نشریه هم در همین راستا و معنا تعریف میشود! از این حکمت ربطی سر ذوق آمد و مشتاق شد برای همکاری؛ اما گفت سفری عن قریب در پیش دارم به کره شمالی که منتظرم هر آن به من بگویند بیا! گفتم مهم نیست شما اگر رفتی می توانی در حد یک الی دو دقیقه فایل را در ای میلی اتچ کنی و برایم بفرستی! این بار او خندید و گفت در کره شمالی دسترسی به اینترنت ندارم! 
بماند که با سفر بشار اسد به تهران، همایش و ما جمعاً تشتک پراندیم!!
آن موقع احتمال می دادم سفر امیرخانی سفری در مایه های امنیتی باشد که دسترسی به اینترنت ندارد! اما "نیم دانگ پیونگ یانگ" ش ماجرا را شفاف می کند؛ کره شمالی کشوری ست که با تسلط همه جانبه یک حزب اقتدارگرا بر همه شئون زندگی ملتش( از دین و اندیشه تا سیاست و اقتصاد) یک نظم دهشتناکی را فراهم کرده ست که دست بر قضا این دستگاه دیکتاتوری، در پاره ای مسائل نظیر امور نظامی و برخی خودکفایی ها موفقیت هایی داشته است اما حتی خواندن توصیفی زندگی کره شمالی ها هم ملال آور است؛ حس و حالی که به نظر می رسد اهالی آن، عکس آن حال را داشته باشند و خود را خوشحال ترین مردم دنیا بدانند.
امیرخانی علت این فضا را تک صدایی برآمده از تحریم می داند؛ چرا که امکان مقایسه برای انسانِ کره شمالی از بین می رود و تقدیس به میان می آید. پر واضح ست انسانِ ایرانی اگر در موضوع تحریم با انسانِ کره شمالی شباهتی داشته باشد در زمینه های دیگر، هیچ شباهت معناداری وجود ندارد؛ انسانِ ایرانی هیچ وقت چنین پوشالی و بی معنی نظم پذیر نمی شود حتی با سایه تهدیدهای امنیتی! و من حتی معتقدم با طولانی شدن تحریم ها نیز باز شباهت شان بیشتر نمی شود! و این شاید مثال نقضی باشد بر این که همه مشکل تک صدایی امروز کره شمالی از تحریم نیست.
اما با فتوای خوب امیرخانی همدلم! که "هر ایرانی اگر با سه نفر خارج از قوم و قبیله و زبان و مذهب خود، با سه نفر غیرایرانی رفاقت کند، ارتباط فرهنگی بگیرد، مراوده داشته باشد، آن ها را به خانه خود دعوت کند، این ظرف پنج سال برای هشتاد میلیون ایرانی میشود رابطه با دویست و چهل میلیون غیر ایرانی و این یعنی بی اثر کردن هر تحریمی..."
بعدالتحریر: نقش حزب هم جالب بود! موتلفه با همه وضع درب و داغون و البته قابل احترامش! درگاه رابطه با کشوری حزبی می شود و با حزب کارگران جمهوری دموکراتیک خلق کره، خواهر خوانده! 

للحق