نمیدونم اگه الان بخونمش احساسم نسبت بهش چیه
ولی شش سال پیش که خوندمش عجیب به دلم نشست. بکوب در عرض چهارساعت خوندمش و چقد غرق شده بودم تو شخصیت ارمیا..
و شاید همین باعث شده بود تا مدت‌ها به آدم‌هایی که دوستشون داشتم این کتاب رو هدیه بدم.
منم حدود ۶ سال پیش خونده‌م‌ش ولی کماکان مصطفی و عینک شکسته‌ش ر فراموش نمی‌کنم! حتی گاهی یاد سلام نمازهای مصطفی می‌افتم.. مصطفی بیش از ارمیا تو ذهنم مونده و نمیدونم چرا. :) ماندگاری آثار و شخصیت‌هاشون، راز سربه‌مهریه انگار!
محدثه محمدزاد
1401/10/20
0