یادداشت رضا هاشمی

        انگار که نویسنده فقط دیالوگ نویسی را تمرین کرده باشد؛ داستان پر است از دیالوگ‌های خسته‌کننده و بعضاً زائد آن هم با زبان محاوره که اصلا با فضای کتاب هم‌خوانی ندارد. در واقع می‌توان گفت اصلا فضایی در کتاب خلق نشده که در بطن آن این گفت‌وگوها بتوانند خودنمایی کنند. هرچقدر هم که صبر کنی و به کتاب مجال بدهی، نمی‌تواند خود را برای مخاطب جا بیندازد.

 اسم و ادعای کتاب اصلا با محتوای آن که بیشتر به ماجرای پهلوی اول و کشف حجاب می‌پردازد هم‌خوانی ندارد. در واقع در حق هر دو موضوع اجحاف شده؛ کتاب نه توانسته در روایت سرگذشت یک عالم موفق باشد و نه در روایت آن حادثه تاریخی!

از همان ابتدای کتاب که نویسنده نام استاد خود را ذکر کرده و از او تشکر می‌کند، می‌شد حدس زد که سطح کتاب در چه حد هست! عجله نویسنده برای گنجاندن اطلاعات مربوط به شیخ عباس قمی لابلای داستان‌های تصنعی و عاری از ظرافت مشهود است. دیالوگ‌ها اصلا برای موقعیت‌ها و اشخاص طراحی نشده؛ انگار که کلاس درس است و مستقیم خواننده کتاب را هدف قرار داده است! داستان‌ها و شخصیت‌ها چونان جزیره از هم جدا افتاده‌اند؛ در واقع شخصیتی شکل نگرفته که بشود جایگاه آن‌ها را در داستان پیدا کرد!