یادداشت زهرا ساعدی

        این کتاب در ادامه ی کتاب اول فیروزه جزایری است و شامل خاطرات پراکنده او از کودکی و در ایران و بزرگسالیش. برخلاف کتاب اولش من این کتاب را دوست نداشتم. اولا پراکنده بود و انسجام نداشت و مسئله دوم نوع نگاه و جهان بینی نویسنده بود. نویسنده در این کتاب از تلاش دائمیش برای تطهیر ایرانی ها گفته بود و بارها تکرار کرده بود خودش و خانواده اش چقدر در آمریکا خوشبختند و چقدر از موقعیت فعلیشان راضیند و از ایرانی های ایران جدا هستند.