یادداشت الهام رمضانی

        « آیا قساوتت حکمتی است که ما از آن سردر نمی‌آوریم ؛ پس چه ناقص خلقمان کرده ای ! اگر محکوم به رنج بردنیم چگونه است که همه یکسان رنج نمی بریم ؟ اگر رحمتت برای همه کافی نیست ، دست کم عادلانه تقسیمش کن ! »

عصیان روایتی است از مجروحی جنگی ، وطن پرستی متعصب که حکومت را خدای خود میداند و کتاب  قوانینش را همانند کتاب مقدس ارج می نهد . به خدایی عادل و جهانی عادلانه ایمان دارد و هر آن کس که ذره ای متمایز و شاید به حق بیاندیشد ، کافر می نامند . 

یوزف روت از تزلزل آرمان ها سخن میگوید ، از رنگ باختن باورها . تفکراتی که بر حسب وقایع از ارزش خود تهی می شوند و باری دیگر روزگار بر ما نمایان می‌سازد که واقعیت چیز دیگری ست .