یادداشت Melika_ Ghanami

        خواندن کتاب «شط بویز» تجربه‌ی منحصر به فردی برایم بود. به شدت با داستان این گروه موسیقی ارتباط برقرار کردم، تا حدی که آن را به بسیاری از دوستانم معرفی کردم و تا مدت‌ها تحت تأثیر فضای کتاب بودم.

اما بعد از مدتی و با گفتگو با دوستانم، متوجه نکته‌ای شدم که کمی آزارم داد. روی جلد کتاب عنوان «گزارش» نوشته شده بود، در حالی که در شناسنامه‌ی آن، اثر به عنوان «داستان فارسی» طبقه‌بندی شده بود. این تناقض برایم گیج‌کننده بود، چرا که من کتاب را بر اساس واقعیت و گزارشی از یک گروه موسیقی قدیمی و فراموش‌شده می‌پنداشتم. حالا می‌دانم که تمام آنچه خوانده بودم، تنها حاصل تخیل نویسنده، کریم نیکو نظر، بوده است.

این کشف کمی ناامیدم کرد، به خصوص از این بابت که کتاب را با تأکید بر واقعی بودنش به دیگران معرفی کرده بودم.