یادداشت Dian.

        بعضی کتاب‌ها یه جور خاصی روی آدم تأثیر می‌ذارن، جوری که حتی بعد از تموم شدنشون، ذهنت همچنان درگیرشونه. آدمیان از زویا قلی‌پور یکی از همین کتاب‌هاست؛ کتابی که نمی‌شه راحت از کنارش گذشت. یه مجموعه داستان که آدم‌ها، روابطشون و تأثیری که روی همدیگه می‌ذارن رو به تصویر می‌کشه، و تو رو مجبور می‌کنه یه نگاهی عمیق‌تر به ذات آدمیزاد بندازی.

آدمیان مجموعه‌ای از روایت‌های کوتاهه که توی یه نقطه به همدیگه می‌رسن. هر داستان شخصیت‌های خودش رو داره، ولی وقتی جلوتر می‌ری، کم‌کم متوجه ارتباط‌های ظریف بینشون می‌شی. نکته‌ی جالب اینه که بعضی اسامی گفته نمی‌شن، و این باعث می‌شه تو به‌عنوان خواننده مجبور بشی خودت این پازل رو بچینی.

فضای کتاب یه ترکیب عجیبی از تلخی و واقع‌گراییه. نه اون‌قدر سیاه که ناامیدت کنه، نه اون‌قدر شیرین که از واقعیت دور بشه. شخصیت‌هاش آدمای معمولی‌ان، درست مثل ما، با اشتباهات، دردها، ترس‌ها و امیدهایی که توی زندگی واقعی هم می‌بینی. همین موضوعه که باعث می‌شه کتاب حس زنده بودن داشته باشه، انگار که بخشی از خودت رو توی قصه‌ها پیدا می‌کنی.