یادداشت کوثر گلیج

        خوشحالم که مریم عمید یا مزین السلطنه رو می‌شناسم. هر صفحه رو ورق زدم اول از خدا، بعد از زنان مبارز تاریخ و یکی از ویژه‌ترین مصداق‌هاش دبیر روزنامه‌ی شکوفه، مزین السلطنه، تشکر کردم بابت فرصت‌هایی که امروز به عنوان یک دختر توی ایران دارم. این آدم واقعا برای اینکه «ایران، خانه‌ی خوبان شود (به خصوص برای خانم‌ها) خون دل‌ها خورد.»
جریده‌ی فریده به شدت انگیزه‌ای بود برای درس خوندن و جدی‌تر خوندن و کم‌تر غر زدن.
اما ۳۰ صفحه‌ی آخر کتاب واقعا حوصله سر بر بود، چون تکرار مکررات بود. از طرفی صفحات ابتدایی کتاب به قدری خاص و ویژه بود که به یقین رسیدم درباره‌ی پیشرو بودن و فراتر از جامعه بودنِ این دختر. :))