یادداشت روحِ لابه‌لای سطرها :) 🇮🇷

        برخلاف بقیه‌ی سفر نامه ها این یه سفرنامه خودمونی بود به‌طوری‌ که امکان نداره از خوندنش خسته بشی.
با خوندن این کتاب از آقای حامد عسکری فهمیدم این مرد قلمش از جنس طلاست. چجوری اینهمه تشبیه‌های قشنگ و خاص به ذهنش می‌رسه؟
مثلا این یکی از تشبیه هاییه که تو این کتاب خیلی دوست داشتم: هلالک ماه، ناخنِ چیده نوزادی است افتاده بر چادر جیر سرمه‌ای آسمان مدینه.
در سفر نامه خیلی خوب احساساتش و پدیده های اطرافش رو توصیف کرده به طوری که با خوندن کتاب انگار با نویسنده همسفر شدی.
اتفاقات جالبی که براش افتاده بود هم باعث شد سفرنامه حالت یکنواختی نداشته باشه.
برای من ‌که خوندن این سفر نامه تجربه‌ای شیرین و جذاب بود..