یادداشت محمدحسین افشار

        کتاب گیله مرد، مجموعه از ۹ داستان کوتاهه که یکی از اونها داستان گیله مرده
اولین بار این داستان رو تو کتاب ادبیات دوره دبیرستان خوندم که تقریبا هم تمام داستان رو بدون کم و کاست آورده بود

باقی داستان ها از نظر جذابیت یک سطح از گیله مرد پایین تر هستن ولی به صورت کلی، قطعا ارزش خوندن داره

اکثر داستان‌ها، مثل دیگر داستان‌های بزرگ علوی، با تم مبارزاتی یا بیان سختی های مردم و مشکلات اجتماعی دوره رضاخانی هستش

ولی یکی از نکاتی که شاید بشه به عنوان مشکل ازش یاد کرد، اینه که نگاه بزرگ علوی به مبارزه به عنوان کسی که سالها در غرب زندگی کرده، با نگاه انقلابی تفاوت داره
نگاه انقلابی متکی بر مردمه و نگاه امثال بزرگ علوی بر اصل مبارزه است

یک سوالی که دارم اینه که چرا با وجود اینکه اکثریت جامعه آن زمان ایران، را مردم دیندار تشکیل میدادند، همان‌طور که امروزه چنین است، چرا تقریبا در همه داستان‌های بزرگ علوی، اول شخص زن داستان همیشه زنی است که لباس های(به قول خودش) لختی می پوشد و سر برهنه است و آرایش جیغ دارد؟
یعنی چرا داستان‌هایش بازتاب جامعه نیست؟
به نظرم به همین خاطر که او سالیان سال در غرب زندگی کرده و اصلا با فرهنگ ایران آشنایی به آن معنا نداشته است