یادداشت زینب خدابخش

        این کتاب را به توصیه استاد جوان خواندم.
با شنیدن اسمش فکر می‌کردم، داستان کسی را روایت می‌کند که شیفته موسیقی‌ست! خنده‌دار است که هیچ پیش زمینه‌ای از کتاب نداشتم.
قلم آقای باباخانی بسیار روان و قوی است. از لحظه شروع کتاب، میخکوب زمین می‌شوید و دلتان می‌خواهد داستان را یک‌شبه تمام کنید. داستانی تلخ، زهردار. داستانی که خون دارد.
آقای باباخانی، بابت این خودافشایی بزرگ تحسین‌تان می‌کنم.
-داستان، زندگی مردی را روایت می‌کند که بیش از سی سال اعتیاد داشته و حالا شما از قابی نزدیک‌تر با این اتفاق آشنا می‌شوید.
این کتاب را احتمالا دوباره بخوانم. شاید کار به سه بار هم بکشد!
پ.ن: از تصویرهای بی نظیر کتاب غافل نشوید!