یادداشت آروشا دهقان

        این کتاب پایان جالبی داره؛ هرچند که دقیقا از جمله‌ی آغازین کتاب میشه پایانش رو به درستی حدس زد.
موضوعش هم نسبتا خوبه
اما ای کاش راوی به جای دانای کل، اول شخص بود. اینجوری قطعا خوانش داستان تا رسیدن به اون اتفاق نهایی، کمتر حوصله سر بر بود.
در نهایت هم فکر می‌کنم بزرگ‌ترین ایراد کتاب، توصیف مکان رخ دادن داستانه. شاید فهمش برای یک ژاپنی ساده‌تر باشه اما من عملا هیچ تصویری جز مشتی شن و ماسه از فضای رخ دادن داستان ندارم و به نظرم نویسنده در این بخش واقعا ضعیف کار کرده.